مهسا گلابی دزفولی؛ حمید ماجدی؛ اسفندیار زبردست؛ سید مجید مفیدی شمیرانی
چکیده
در سال 2018، حدود پنجاه و پنج درصد جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی میکرده و پیشبینی میشد تا سال 2050، به شصت و هشت درصد افزایش یابد. افزایش روزافزون جمعیت شهرها، استفاده بهینه از محلات شهری جهت اسکان جمعیت را مورد تأکید قرار میدهد. مورفولوژی شهری از موضوعاتی است که با جمعیتپذیری محلات مرتبط است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی شاخصهای ...
بیشتر
در سال 2018، حدود پنجاه و پنج درصد جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی میکرده و پیشبینی میشد تا سال 2050، به شصت و هشت درصد افزایش یابد. افزایش روزافزون جمعیت شهرها، استفاده بهینه از محلات شهری جهت اسکان جمعیت را مورد تأکید قرار میدهد. مورفولوژی شهری از موضوعاتی است که با جمعیتپذیری محلات مرتبط است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی شاخصهای مورفولوژی در مقیاس میانی و تبیین رابطه میان مورفولوژی محلات مسکونی و جمعیت ساکن در آنان است. در این مقاله ابتدا بر اساس رویکرد درونی– شناختی نظرات اندیشمندان حوزه مورفولوژی مورد بررسی قرار گرفته و معیارهای «تنوع کاربری»، «الگوی شبکه معابر»، «فشردگی»و «الگوی شبکه حملونقل عمومی» در 9 شاخص در مقیاس محلی شناسایی شد. سپس شاخصها به روش چیدمان فضا و تحلیل شبکه به وسیله نرمافزارهای Depthmap10 و GIS در 12محله شهر تهران سنجش گردید. در گام بعدی، ابتدا نرمال بودن دادهها به روش آزمون«کولموگروف-اسمیرنوف» بررسی و به روش همبستگی دوسویه پیرسون و به کمک نرم افزار SPSS16، همبستگی متغیرهای مورفولوژی با شاخص جمعیت محلات مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان میدهد شاخص همپیوندی با شدت 724/0 دارای بیشترین همبستگی و دسترسی به حملونقل عمومی با شدت 578/0 دارای کمترین همبستگی با شاخص جمعیت میباشد. بررسی شدت همبستگیها، فرصت اولویتبندی مناسبتر جهت مداخله در بافت موجود محلات با هدف اسکان جمعیت را فراهم می نماید. با نگاه کاربردی از نتایج حاصل میتوان در زمینه معیارهای ارزش گذاری گزینههای طراحی محلات مسکونی، انتخاب شبکه معابر و سنجش کمی و کیفی طرحهای آماده سازی در راستای اسکان جمعیت بیشتر و تدوین ضوابط طرحهای تفصیلی استفاده نمود.
