آیین نامه طراحی ساختمان‌ها در برابر زلزله (استاندارد 2800)(1393). مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی.
ابدالی، یعقوب، پوراحمد، احمد، امینی، میلاد و خندان، اسحاق(1398). بررسی و مقایسه تاب‌آوری اجتماعات از پیش ایجاد شده و اجتماعات برنامه‌ریزی شده به منظور کاهش اثر سوانح طبیعی(زلزله) مطالعه موردی: شهر نورآباد و مسکن مهر شهر نورآباد. فصلنامه علمی پژوهشی اطلاعات جغرافیایی، 28(110)، 167-141.
ابراهیم زاده، عیسی، کاشفی دوست، دیمن و حسینی، سیداحمد (1398).ارزیابی تاب آوری کالبدی شهر در برابرزلزله(نمونه موردی شهر پیرانشهر).مجله مخاطرات محیط طبیعی، 8(20)، 146-131.
احدنژاد روشتی، محسن(1388). مدل سازی آسیب‌پذیری شهرها در برابر زلزله. رساله دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
احمدی، مارال، عندلیب، علی رضا، ماجدی، حمید و زرآبادی، زهراسادات(1399). بررسی تاب‌آوری کالبدی-اجتماعی بافت فرسوده تاریخی با تاکید بر فرم شهری پایدار با روش میانگین فاصله از حد بهینه (بافت تاریخی تهران).
مطالعات محیطی هفت حصار،
8 (32) ، 16-5.
احمدزاده کرمانی، حمید و امین زاده گوهر ریزی، بهرام (1399). ارزیابی ابعاد تاب‌آوری شهری با استفاده از روش میانگین مجموع فواصل از حد بهینه(مطالعه موردی: منطقه ۹ شهرداری مشهد). هویت شهر، (1)14، 44-33.
اسکندری، محمدامین، شعیه، اسماعیل و حبیبی، کیومرث (1393). مدل ارزیابی تاب‌آوری مراکز درمانی در برابر زلزله. پنجمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت جامع بحرانهای طبیعی، 1117.
ثبوتی، فرهاد و قدس، عبدالرضا (1392). مطالعه لرزه‌خیزی و پهنه‌بندی خطر زمین‌لرزه برای شهر زنجان و منطقه‌ی طارم. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری. 77-76.
حبیبی، سید محسن و نبوی رضوی، هاله سادات(1396). ترجمان تاب‌آوری از مفهوم به عمل در طراحی‌شهری. چهارمین کنفرانس ملی معماری و شهرسازی. پایداری و تاب‌آوری، از آرمان تا واقعیت، 6-1.
رضایی، محمدرضا (1392). ارزیابی تاب‌آوری اقتصادی و نهادی جوامع شهری در برابر سوانح طبیعی. مطالعه موردی: محله‌های شهر تهران. فصلنامه مدیریت بحران، 2(3)، 38-27.
شماعی، علی و میرزازاده، حجت(1398). تحلیل فضایی تاب‌آوری مناطق شهر تبریز در برابر زلزله. مجله مخاطرات محیط طبیعی، 8(20)، 266-245.
شیخ کاظم برزگری، محمدرضا و احمدمعظم، احمد (1392). مطالعه آسیب‌پذیری محیط‌های شهری در مقابل حریق مبتنی بر رویکرد شهر تاب‌آور (Resilience City)، پنجمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت جامع بحرانهای طبیعی، 837-825.
صالحی، اسماعیل، آقابابایی، محمد‌تقی، سرمدی، هاجر و فرزاد بهتاش، محمدرضا(1390). بررسی میزان تاب‌آوری محیطی با استفاده از مدل شبکه علیت، نشریه محیط‌شناسی، 37(59)، 112-99.
غفاری، عطا، پاشازاده، اصغر و آقائی، واحد(1396). سنجش و اولویت بندی تاب‌آوری شهری در مقابل زلزله (نمونه موردی شهر اردبیل و مناطق چهارگانه آن). جغرافیا و مخاطرات محیطی، 6(21)، 65-45.
قنبری، ابوالفضل، سالکی ملکی، محمد‌علی و قاسمی، معصومـه (1395). ارزیابی میزان آسیب پذیری شبکه معابر شهری در برابر زمین‌لرزه (نمونه موردی: شهرک باغمیشه تبریز). مجله جغرافیا و مخاطرات محیطی، 5(18)، 15-1.
Adger.W.Campos.R. Siddiqui. T.(2020). Commentary: Inequality. precarity and sustainable ecosystems as elements of urban resilience. Urban Studies.
7(57). 1588-1595.
Carpenter. S. Walker. B. Anderies. J. M. & Abel. N. (2001). From Metaphor to Measurement: Resilience of What to What?. Journal of Ecosystems. 4 (8). 765–781.
Chan WK and Tong TKL. (2007). Multi-criteria material selections and end-of-life product strategy: Grey relational analysis approach. Materials & Design. 5(28). 1539-1546.
Cutter. S. L. Ash. K. D. & Emrich. C. T. (2014). The geographies of community disaster resilience. Global environmental change. 29. 65-77.
Kalaiarasan.c. (2011).A Model for Systematic Analysis of Multi-Criteria Decision Problams in Construction.
International Journal of Engineering Science and Technology. 3. 2160-2164.
Kourti.n. Kemper. th. Marin. M.(2019).Strategies for improving Urban Resilience in Europe. Conference: 13th International Conference on Applications of Statistics and Probability in Civil Engineering (ICASP13).
Lak. A. (2013). Resilient Urban Design. Journal of Sofeh. 23 (1). 91-104.
Marquis. F. Kim. J. J. Elwood. K. J. & Chang. S. E. (2017). Understanding postearthquake decisions on multi-storey concrete buildings in Christchurch. New Zealand. Bulletin of earthquake engineering. 15(2). 731-758.
Mayunga. J. S. (2007). Understanding and applying the concept of community disaster resilience: A capital based approach. A draft working paper prepared for the summer academy for social vulnerability and resilience building. 22 - 28 July. Munich. Germani. 1. 1-16.
Mitchell. T. & Harris. K. (2012). Resilience: A risk management
approach. Overseas Development Institute. 1-7.
Parker.J.D. Simpson.G.(2020). A Theoretical
Framework for Blostering Human-Nature Connections and Urban Resilience via Green Infrastructure.(2020). Land Jurnal. 8(9).10.3390/land9080252.
)