مهسا نوروزی؛ میترا غفوریان؛ زهرا برزگر
چکیده
توجه به تغییر نیازها و خواستههای کاربران در واحدهای مسکونی امری ضروریست. امکان انطباق فضا با شرایط جدید، وابسته به میزان انعطافپذیری که میتواند در جهت پایداری زیستمحیطی موثر باشد. بالاترین میزان انعطافپذیری فضاهای داخلی زمانی تأمین میشود که از نور و انرژی تابشی لازم برخوردار باشند و مصرف انرژی آنها تا حد آسایش حرارتی ...
بیشتر
توجه به تغییر نیازها و خواستههای کاربران در واحدهای مسکونی امری ضروریست. امکان انطباق فضا با شرایط جدید، وابسته به میزان انعطافپذیری که میتواند در جهت پایداری زیستمحیطی موثر باشد. بالاترین میزان انعطافپذیری فضاهای داخلی زمانی تأمین میشود که از نور و انرژی تابشی لازم برخوردار باشند و مصرف انرژی آنها تا حد آسایش حرارتی کاهش یابد. در راستای این استدلال ساختمانهای انعطافپذیر در پلان عمق کمی (بین 13-9 متر) دارند. به نظر میرسد یکی از راهکارهای تأمین انرژی تابشی لازم و برقراری آسایش حرارتی در آپارتمانهای مسکونی استفاده از حیاط است. با توجه به اینکه مؤلفه توسعه یکی از مناسبترین روشهای استقرار انعطافپذیری در مسکن است، گسترش فضای داخلی آپارتمان در حیاط به عنوان الگوی مسکن انعطافپذیر پیشنهاد میشود. بنابراین در پژوهش حاضر برای تأمین الگوی توسعهپذیر که به طور همزمان ارتقای مؤلفههای زیستمحیطی را نیز به همراه داشته باشد، موقعیت و جهتگیری حیاط واحدهای آپارتمانی شهر همدان در اقلیم سرد تعیین شد. بدین منظور در الگوهای واحد توسعهپذیر، ابتدا جهتگیری مطلوب ساختمان و سپس موقعیت مناسب حیاط در واحدهای آپارتمانی بهوسیله نرمافزار انرژی پلاس شبیهسازی شده است. نتیجه به شکل ارائه بهترین الگوی توسعهپذیر، دارای جهت و موقعیت بهینه حیاط، قبل و بعد از توسعه مقایسه شد و همراه با 15 درصد افزایش زیربنا، 57 درصد کاهش مساحت حیاط و حدود 5 درصد کاهش سرانه مصرف انرژی توام با 6 درصد کاهش سرانه آسایش حرارتی بهدست آمد. بنابراین توسعهپذیری در الگوی ارائه شده با افزایش بهرهوری اقلیمی همراه بوده است.
میترا غفوریان؛ مینا پی سخن؛ الهام حصاری
دوره 4، شماره 3 ، آذر 1396، ، صفحه 129-144
چکیده
محرمیت و حریم خصوصی یکی از معیارهای مورد توجه طراحی و ساخت شهرهای اسلامی بوده است. از آنجا که الگوی خانههای معاصر تهران تا حدودی گواه بر بیتوجهی به اصل محرمیت در معماری و فرهنگ ایران است، ارائه الگویی برای حفظ محرمیت در خانههای امروزی براساس گونهشناسی مسکن، یکی از ضروریات مهم به نظر میرسد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ...
بیشتر
محرمیت و حریم خصوصی یکی از معیارهای مورد توجه طراحی و ساخت شهرهای اسلامی بوده است. از آنجا که الگوی خانههای معاصر تهران تا حدودی گواه بر بیتوجهی به اصل محرمیت در معماری و فرهنگ ایران است، ارائه الگویی برای حفظ محرمیت در خانههای امروزی براساس گونهشناسی مسکن، یکی از ضروریات مهم به نظر میرسد. هدف از پژوهش حاضر بررسی موضوع محرمیت در خانههای بافت تاریخی تهران از طریق گونهشناسی است، که می تواند سبب بازیابی آن برای ساکنان این محدودههای مسکونی شود. برای این منظور، خانههای تاریخی و معاصر دو محله سنگلج و امامزاده یحیی، واقع در منطقه 12 تهران، با بررسی نقشهها و بازدیدهای میدانی انتخاب شدند. سپس گونهشناسی فضاهای ورود بر اساس سلسله مراتب ورود به خانه مورد مطالعه و بدین وسیله سیر تحول این فضاها در خانههای این دو محله مورد بررسی قرار گرفت. یافتههای تحقیق نشان میدهد که در خانههای تاریخی تهران، سلسله مراتبی در ورود به خانه متناسب با نیازهای ساکنان وجود داشته که کمتر در اولویت توجه طراحان امروزی قرار گرفته است. از این رو، با ایجاد سلسله مراتب در فضای ورود، علاوه بر ایجاد محرمیت، میتوان به تعریف درستی از فضاهای خصوصی و نیمه خصوصی در خانه دست یافت و از اختلال در کاربری و هویت دیگر فضاها جلوگیری به عمل آورد. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که بازشناسی فضاهای ورود می تواند منجر به ارائه الگویی برای دستیابی به محرمیت شود، که اصلی جدا نشدنی از هویت در معماری و فرهنگ ایرانی است.
