ابراهیمزاده، عیسی و کاشفیدوست، دیمن (1397). ارزیابی پایداری منطقهای با رویکرد اقتصاد سبز، مطالعه موردی: شهرستانهای استان آذربایجان غربی. جغرافیا و آمایش شهری- منطقه ای. 8 (27)، 18-1.
ابراهیمزاده، عیسی و مجیریاردکانی، عبدالرضا (1385). ارزیابی کاربری اراضی شهری اردکان. مجله جغرافیا و توسعه، 4 (7)، 68- 43.
اسدی‌فرد، الهام، مسعودی، مسعود، افضلی، سیدفخرالدین و فلاح‌شمسی، سیدرشید (1398). ارزیابی توان اکولوژیکی مرتعداری با استفاده از روشهای فعلی و مدل EMOLUP در شهرستان فروزآباد. نشریه مرتع، 13 (1)، 25-14.
امیدواری، شهرام، پیامنی، کیانفر، شیخالاسلامی علیرضا و استکیاورگانی، خسرو (1390). مدل مفهومی ارزیابی توان اکولوژیک توسعه شهری الشتر. فصلنامه جغرافیایی چشم‌انداز زاگرس، 3 ( 9)، 23 – 35.
براری، معصومه (1395). توسعه پایدار در حمل و نقل شهری با رویکرد اقتصاد سبز مورد پژوهی: شهر ساری. رساله دکتری جغرافیا. دانشگاه شهید بهشتی.
پورجعفر، محمدرضا، منتظرالحجه، مهدی، رنجبر، احسان و کبیری، رضا (1391). ارزیابی توان اکولوژیکی به منظور تعیین عرصههای مناسب توسعه در محدودهی شهر جدید سهند. جغرافیا و توسعه، 10 (28)، 22-11.
ربیعیفر، ولیاله، زیاری، کرامتالله و حقیقتنایینی، غلامرضا (1392). ارزیابی توسعه پایدار شهر زنجان از دیدگاه زیست‌محیطی بر پایه تکنیک سوات. مطالعات و پژوهشهای شهری منطقهای. 4 (16)، 105-130.
رمضانیقوامآبادی، محمدحسین (1393). اقتصاد سبز: گامی به سوی تحقق توسعه پایدار در حقوق بینالملل محیطزیست. دوفصلنامه دانشنامه حقوق اقتصادی (دانش و توسعه سابق)، 21 ( 6)، 114-141.
طالشی،
مصطفی، رستمی، شاهبختی،
علیاکبری، اسماعیل و
وجدانی، حمیدرضا (1398). تبیین عوامل مؤثر بنیادی بر تحولات کاربری اراضی با رویکرد بوم‌شناسی سیاسی (مطالعه موردی: شهرستان همدان).
برنامه‌ریزی توسعه کالبدی، 6 (14)، 110-95.
زراعتکار، هادی، موسویجهرمی، یگانه و علیپور، محمدصادق (1397). برنامه‌ریزی توسعه منطقهای مبتنی بر تحلیل مزیت رقابتی استان‌های کشور با به‌کارگیری مدل انتقال سهم، برنامه ریزی توسعه کالبدی، 5 (12)، 127-145.
عسگری‌حسنآبادی، حسین (1391). مدلسازی ارزیابی توان اکولوژیک توسعه شهری با استفاده از روشهای MCDM فازی در محیطGIS (مطالعه موردی: شیراز). پایاننامه کارشناسیارشد، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
عشقی چهاربرج، علی، نظمفر، حسین و
امانالهپور، انور(1397). ارزیابی توان اکولوژیکی توسعه شهری با تکنیک‌های ANPو منطق فازی (مطالعه موردی: شهر بانه).
انسان و محیط زیست، انتشار آنلاین.
فیروزی، محمدعلی، گودرزی، مجید، زارعی، رضا و اکبری، عبدالمطلب (1392). ارزیابی توان اکولوژیک منطقه نمونه گردشگری سد شهید عباسپور با تاکید بر توسعه پایدار گردشگری، تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 13 (28)، 153-176.
متین راد، موسیالرضا (1390). نقش عوامل اکولوژیکی در محلهمحوری و توسعه پایدار شهری (نمونه موردی: منطقه 15 شهرداری تهران). پایاننامه کارشناسیارشد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان.
مرکز آمار ایران (1395). سرشماری عمومی نفوس و مسکن. استان آذربایجانغربی.
موسیکاظمی، مهدی، ابراهیمزاده، عیسی، طالشی، مصطفی و شیبانیامین، عیسی (1395). فرآیند جهانی شدن و تأثیر آن بر توسعه شهری- منطقهای (مطالعه موردی: چابهار در جنوب شرق ایران). نشریه مدیریت شهری، 15 ( 43)، 499-514.
نوری، جعفر و جوزی، سیدعلی (1381). ارزیابی توان اکولوژیک منطقه 22 شهرداری تهران به منظور کاربری توسعه شهری. فصلنامه علوم تکنولوژی محیطزیست، 4 (1)، 33-44.
Bojorquez,T., Diaz-Mondragon, S. and Ezcurra, E. (2001(. GIS-based approach for participatory decision making and land suitability assessment. International. Journal of Geographical Information Science, 15(2), 129-151.
D'Amato, D., Droste, N., Allen ,B., Kettunen M., Lahtinen, K., Korhonen, J., Leskinen, P., Matthies, B.D., Toppinen, A. (2017), Green, circular, bio economy: A comparative analysis of sustainability Avenues. Journal of Cleaner Production,168. 716-734.
Evan s, R .G., Hattend f., and M.J., and Kincaid, C.T (2000) Evaluation of the potential Agriculture Development at the Hanford Site, prepared for the U.S Department of Energy , printed in the U.S.A.
Gunlley, S. (2007). Mapping sustainable development as a contested concept.
Local Environment, 12 (3), 259–278.
Hosam k. El Ghorab. And Heidi A. Shalaby. (2016). Eco and Green cities as new approaches for planning and developing cities. Egypt, Alexandria Engineering Journal, 55 (1), 495-503.
Kabisch, N., Michael, S., Dagmar, H., and Jakub. K. (2016). Urban green space availability in European cities. Journal of Ecological Indicators, 70, 652-663.
Loiseau, E., Saikku, L., Antikainen, R.,
Droste, N., Hansjürgens, B., Pitkanen, K., Leskinen, P., Kuikman, P., and Thomsen, M. (2016). Green economy and related concepts: An overview. Journal of Cleaner Production, 139, 361-371.
Lorek, Sylvia. and Joachim H. Spangenberg. (2014). Sustainable consumption within a sustainable economy – beyond green growth and green economies. Journal of Cleaner Production, 63, 33-44.
Mostafavi, M., (2010). Ecological Urbanism, Harvard University Graduate School of Design. Lars Muller Publishers.
Ringel, M., Barbara, S., Michael, K, and Clemens, R.,(2016), Towards a green economy in Germany? The role of energy efficiency policies. Journal of Applied Energy, 179, 684-693.
Schlör, H., Hake, J. Fr., and Fischer, W., (2014). Integrated Sustainability Assessment of Climate Impact, Land, Energy and Water Use in Germany against the Background of the UN Green Economy Model and Germany’s Sustainability Strategy. Energy Procedia, 61, 1 – 4.
Wang, S F., Xu, Y., Liu, T J., and Peng,
Z. L. (2018). Review of evaluation on ecological carrying capacity: The progress and trend of methodology. IOP Conference Series Earth and Environmental Science, 113 (1), 012018
WHO. (2014). Report of world urban population, challenge and future management.
)