نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه خوارزمی تهران
2 دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری،دانشگاه خوارزمی تهران
چکیده
درپی رشد سریع و گسترش افقی شهرها، بسیاری از اراضی، کاربریها و بافتهای فرسوده بهصورت دایر و بایر در شهرها درپی این توسعه غیراصولی و شتابزده، از جریان عمران و توسعه بازمانده اند .بخش قابلملاحظهای (بین 15 تا 25 درصد) از بافت پر شهرها را به خود اختصاص دادهاند که ارزش زیادی دارند. منطقه 19 شهر تهران بهعنوان دروازه غربی ورود به تهران، از موقعیت استراتژیکی برخوردار است. در حال حاضر میزان قابلتأملی از اراضی اختصاصیافته به صنایع و انبارها، غیرفعال یا متروکه هستند. چنین زمینهایی مسائل و مشکلات زیادی ازجمله رکود اقتصادی و کاهش ارزش زمین، آلودگی محیطی (تجمع زباله و نخاله ساختمانی)، آلودگی بصری، اختلال در عملکردهای شهری چون خدماترسانی و دسترسی، کاهش نفوذپذیری در بخشهایی از منطقه، تأثیر منفی بر امنیت محیط، کاهش سرزندگی و شادابی محیط شهری برای رشد اجتماعی را ایجاد کرده است. بنابراین پژوهش حاضر تحت عنوان «برنامهریزی و ساماندهی فضاهای رهاشده و متروکه» در منطقه 19 با توجه به ضرورتهای موجود و در راستای توسعهی میانافزای شهری نگاشته شده است. روش تحقیق بهصورت توصیفی – تحلیلی و جمعآوری دادهها بهصورت اسنادی- میدانی بوده است که. براساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی محسوب میشود. بعد از شناسایی منطقه، استخراج شاخصها و معیارها، اراضی و فضاهای متروکه موجود در منطقه شناسایی شد. از طریق مدل swot و qspm راهبردهای ساماندهی اراضی مذکور مشخص شد که به ترتیب اولویت عبارتاند از: توسعه مجدد اراضی رهاشده و بارگذاری اراضی متروکه در راستای توسعهی اقتصادی و اجتماعی منطقه، وضع عوارض بر زمینهای متروکه و معاملات آنها، استفاده از فضاهای رهاشده و متروکه برای تأمین بخشی از کمبودهای خدماتی منطقه، اولویتدهی به ساماندهی اراضی رها ماندهای که دسترسی مناسبتری به شبکههای شریانی منطقه و خارج از منطقه دارند، برقراری کیفیت مطلوب و یکپارچهسازی بافت و ایجاد انسجام در سازمان فضایی و استخوانبندی منطقه و در نهایت سیاستهای راهبردی و سازوکارهای اجرایی این راهبردها نیز ارائه شده است.
کلیدواژهها
The Tennesse Department of Environment and Conservation (2010), South east Tennessee Green infrastructure handbook for local government.
Falconer & Frank (1990) “Sufficiency of Infrastructure Capacity for Infill Development”, Journal of Urban Planning and Development, Vol.116, No.3.