نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• مسعود صفایی پور ¹
• عقیل گنخکی ²

¹ استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید چمران اهواز

² دانشجوی دکتری

چکیده

افزایش شهر گرایی و جمعیت شهرنشینی در کشور به‌طور روزافزون منجر به ایجاد چالش‌ها و مسائل مختلف مانند کاهش کیفیت فضاهای شهری درنتیجه گسترش انواع آلودگی‌ها‌ و همچنین شهرسازی‌های سریع و بدون توجه به مؤلفه‌ها و ارزاش های فرهنگی و تاریخی شده است. مفهوم زیست پذیری به‌عنوان رویکردی شناخته می‌شود که می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی محیط شهری در ابعاد مختلف کمک نموده و درنهایت سبب افزایش مطلوبیت ساکنین شود. بر این اساس، این پژوهش باهدف ارزیابی زیست پذیری فضاهای عمومی شهر بوشهر با رویکرد ایرانی – اسلامی و به روش توصیفی تحلیلی انجام‌شده است. جامعه آماری موردنظر فضاهای عمومی شهر بوشهر است که به روش غیر تصادفی توسط کارشناسان و خبرگان مدیریت و برنامه‌ریزی شهری انتخاب‌شده‌اند. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل نتایج از روش‌های تصمیم‌گیری چند معیاره تحلیل سلسه‌مراتبی برای وزن دهی به معیارها و روش کوپراس برای رتبه‌بندی فضاهای عمومی شهری بر اساس معیارهای موردنظر استفاده‌شده است. بر اساس نتایج،‌ معیارهای "رعایت مقیاس انسانی در طراحی" و "دسترسی به فضاهای عمومی" به ترتیب با وزن‌های 0.125 و 0.120 بیشترین اهمیت را داشته و در بین فضاهای عمومی موردبررسی، "پیاده راه لیان" و "فضاهای عمومی ساحلی" به ترتیب با وزن‌های 0.860 و 0.747 بیشترین زیست پذیری را دارا هستند. در ادامه و به‌منظور بهبود زیست پذیری این فضاها پیشنهادهای ارائه‌شده است.

کلیدواژه‌ها

• رویکرد ایرانی اسلامی
• زیست پذیری شهری
• بوشهر
• فضاهای عمومی
• روش کوپراس