In collaboration with Payame Noor University and Iranian Geography and Urban Planning Association

Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor, Department of Geography, Payam Noor University

2 Master of Geography and Rural Planning, Payame Noor University

Abstract

The Eco-village is a model for promoting sustainable living by removing environmental, social and economic destabilization through the implementation of sustainable structures and practices in rural areas. The main purpose of the present study is to evaluate the status of key indicators of eco-village pattern in tourist villages on the margins of Choghakhor wetland. The present study is applied in terms of purpose and is descriptive-analytic in nature. A researcher-made questionnaire with a reliability of 0.89 was used to evaluate the key indices of eco-village in the studied touristy villages. The statistical population of the study consisted of all local residents and tourists present in Choghakhor. The sample size in this study was 311 persons estimated according to Cochran formula with error of 0.05. The results show that the studied villages are not in desirable condition in terms of all three dimensions of eco-village, because the mean value of the results is just 2.76. The results also show that the natural dimension indices of eco-village pattern are better than other dimensions and indices in the studied villages. Socio-economic indices are in the following ranks. Therefore, the following three solutions can be offered: 1- Efforts to attract domestic and foreign investment, 2- Supporting useful and early plans for environmental efficiency, and 3- Incorporation of ecovillage projects as national plans by local and regional authorities.

Keywords

باقری، سیامک(1379). تالاب چغاخور و ویژگی های آن. فصلنامه موج سبز، 1 (1)، 39-36.
پورسعید، باسم و روستا، کورش(1381). توسعه پایدار کشاورزی. مجموعه مقالات توسعه پایدار کشاورزی(76- 62). ورامین: دانشگاه آزاد ورامین.
سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان چهارمحال و بختیاری، (1381). نتایج سرشماری کارگاهی کشور، دهستان جغاخور. شهرکرد، منتشر نشده.
عراقی حسینی، هادی (1388). درآمدی بر ضرورت توسعه پایدار کشاورزی و روستایی در ایران. فصلنامه اقتصاد کشاورزی و توسعه، 2(1)، 215-186.
عنابستانی، علی اکبر، صادقی، فخری و قسمتی، لیلا (1395). تحلیل معیارهای شناسایی روستای خوب از دیدگاه کارشناسان و مدیران روستایی در شهرستان بناب. مجله پژوهش و برنامه ریزی روستایی، 5 (2) 194-177.
صفایی پور، مسعود، طهماسبی، سیامک و قرقانی،  معصومه (1395). روستای اکولوژیک، فصلنامه انسان و محیط زیست،14 (4) ، 66-53.
گراوندی، شهیر و پاپزن، عبدالحمید (1390). مدل توسعه پایدار زیست محیطی با استفاده از تئوری بنیادی. فصلنامه مسکن و محیط روستا، 30(136)، 78-67.
محمدی، محمد (1392). اکوویلیج، نگاهی سبز به آینده.  مجموعه مقالاتهمایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری 368 -359، بوکان: شرکت سازه کویر .
مرکز آمار ایران (1390). سالنامه آماری استان چهارمحال و بختیاری، تهران.
مهدوی، داوود (1390). ارزیابی پایداری گردشگری در روستاهای تاریخی - فرهنگی ایران با تأکید بر پارادایم توسعه پایدار گردشگری. پایان­نامه دکترا، گروه علوم جغرافیایی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تربیت مدرس.
وزین، نرگس، رکن الدین افتخاری، عبدالرضا، پورطاهری، مهدی، و دانه کار، افشین (1395). ارائه الگوی اکوویلج جهت زیست پایدار در روستاهای حاشیه اکوسیستم تالاب (مورد مطالعه: تالاب میانکاله و لپوی زاغمرز). فصلنامه پژوهش­های روستایی، 7 (1)، 27-1.
 Bundale, A. (2004) Greening together: The ecovillage movement grows from grassroots to mainstream. Alternatives Journal 30 (5): 16-7.
Dawson, J., (2006), “How eco-villages can grow sustainable local economies”, Global Acovillage Network,133: 56-61.
Diana, L. C. (2003). Creating a life together; practical tool to grow ecovillage and international communities, Gabriola Island, BC, Canada: New Society Publishers.
Fotopoulos, T. (2000). Limitations of Life-Style Strategies: The Ecovillage Movement Is Not the Way Toward a New Democratic Society," Democracy and Nature, 6(2): 287-308.
Gaia T. (1995). Ecovillages and Sustainable Communities: Models for the 21st Century, The Findhorn Foundation co-sponsored the first international conference, 98-122, Findhorn in Scotland.
 Global Ecovillage Network (G.E.N.) (2008). What is an Ecovillage?. Retrieved from Global Ecovillage Network websit: http://gen.ecovillage.org.
Inoguchi, T., Newman, E. & Paoletto, G., 1999, Cities and the Environment - New Approaches for Eco-Societies, United Nations University Press, Tokyo. 8(5): 37-64.
Jackson, H. (2004). Integrated Ecovilage Design: A new planning Tool for sustainable Settlements, 14(3): 1-8.
Jackson, H., Karen S. (2002). Ecovillage Living: Restoring the Earth and Her People, Denmark: Gaia Trust & Green Books, Totnes, Devon.
Jackson, R. (2004). The Ecovillage Movement. Permaculture Magazine,40, 28-52.
Joubert, K. and R. Alfred (2014) Beyond you and me: inspirations and wisdom for building community. East Meon, UK: Permanent Publications.32: 6-25.
Karen, L. (2004). The global ecivillage movements, routeledge, London and newyork.
  Kennedy, A. Joseph, F. (2004). Creating an Eco-village Retrieved from websit http://www.newcollege.edu/news/ecovillage.html.
Kunze, I., & Avelino, F. (2015) transformative social innovation theory and Global ecovillage network (GEN), Center for Global Change and Sustainability, University of Natural Resources and Life Sciences (BOKU), Borkowskigasse : Vienna.
Ross, J. (2000). We are Doing It: Building and Ecovillage Future, San Francisco: Robert D. Reed Publishers.
Van Schyndel KasperD. (2008). Redefining Community in the Ecovillage.  Human Ecology, 15(1): 12-24.
Gilman, R. & Gilman, D.  (1991) The Eco-village Challenge, Context, 29: 103-107.
Inoguchi, T., Newman, E. & Paoletto, G.(1999) Cities and the Environment - New Approaches for Eco-Societies, Tokyo: United Nations University Press.