In collaboration with Payame Noor University and Iranian Geography and Urban Planning Association

Document Type : Research Paper

Authors

1 Professor of Human Geography Department, University of Shahid Beheshti

2 Associate Professor of Human Geography Department, University of Kharazmi

3 Ph.D. Candidate in Geography and Rural Planning, University of Kharazmi

Abstract

At present, sustainability as a clear goal is at the heart of global developments. Territorial sustainable development depends on the sustainability of rural system as a constituent sub-system of a territorial system. Sustainability of rural areas in different dimensions can have an effective role in regional and national development. The current research attempts to recognize and account for the spatial capabilities and limitations of rural settlements in Baruq within the framework of sustainable development. This research is a practical study with a descriptive methodology. The research statistical population includes 70 residential villages in Baruq are, of them thirty-two villages were selected through stratified sampling and based on four criteria of sustainable development. Field and document data were collected to answer the research questions. The results indicate that these villages are weak in terms of sustainability. Moreover, investigating the four aspects of sustainability has shown that each of the aspects (i.e., environmental-ecological, physical-spatial, social, and economic) are in a weak sustainable condition; the economic aspect suffers most from the weakest condition. The level of sustainability in the villages reveals that around 43 per cent of the settlements are unsustainably strong, 25 per cent unsustainably weak, 25 per cent sustainably weak, and only 6 per cent are sustainably strong. The sustainability of the villages decreases physically-spatially from the west to the east of the district. That is to say, mountainous villages are less sustainable than the villages in the plains or other less mountainous areas. Sustainable and slightly sustainable villages lie in the west or in the plain. It shows that sustainable spatial pattern is a cluster. The results thus predict the highest role of social factors (R2 = 0.392) and a low role for environmental-ecological factors (R2 = 0.186) in the unsustainability of the rural settlements. Economic and physical-spatial factors predict around 0.338 and 0.324 of the unsustainability in rural settlements.

Keywords

اصغری لفمجانی، صادق، فاضل­نیا، غریب، توکلی، مرتضی و شوقی، مرضیه (1394). تحلیل فضایی شدت ناپایداری روستاها با رویکرد پایدار در بخش کاکی شهرستان دشتی. تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 15(37)، 28-89.
بدری، سید علی و طاهرخانی، مهدی (1387). توسعه پایدار روستایی. تهران: انتشارات سازمان شهرداری­ها و دهیاری­های کشور.
بهرامی، رحمت­الله (1390). محدودیت­ها و تنگناهای محیطی و تأثیر آن بر ناپایداری سکونتگاه­های روستایی(مطالعه موردی: شهرستان سنندج). مجله پژوهش­های روستایی، 2(3)، 145-167.
تره، آندره و والت، فردریک (1396). توسعه منطقه­ای در روستاها (ابزارهای تحلیلی و سیاست­های عمومی). ترجمه شهرام رئیسی دهکردی. تهران: انتشارات پیک نور.  
جاودان، مجتبی، فرجی سبکبار، حسن، صادقلو، طاهره و سجاسی قیداری، حمدالله (1395). ارائه مدل تحلیل پایداری در نواحی روستایی(بخش سربند استان مرکزی). توسعه پایدار محیط جغرافیایی، 1(3)، 19-35.
جاودان، مجتبی، و رکن­الدین افتخاری، عبدالرضا (1389). اندازه­گیری شاخص­های توسعه پایدار اجتماعی در حوزه­های روستایی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(مورد: بخش سربند، شهرستان شازند- استان مرکزی). مجله کاربرد RS و GIS در برنامه­ریزی، 1(1)، 65-78. 
ربیعی­فر، ولی­الله (1396). تبیین پایداری ساختار کالبدی- فضایی مسکن روستایی استان زنجان. برنامه­ریزی توسعه کالبدی، 2(1)، 71-90.  
رضوانی، محمدرضا (1390). برنامه­ریزی توسعه روستایی در ایران. تهران: نشر قومس.
رکن­الدین افتخاری، عبدالرضا و آقایاری هیر، محسن (1386). سطح­بندی پایداری توسعه روستایی(مطالعه موردی: بخش هیر). پژوهش­های جغرافیایی، 39 (9)، 31-44.
ریاحی، وحید، عزیزپور، فرهاد و نوری، آذر (1395). تحلیل سطح پایداری محیطی سکونتگاههای روستایی در شهرستان خرمدره. فصلنامه راهبردهای توسعه روستایی، 3(2)، 155-173.
سعیدی، عباس (1377). مبانی جغرافیای روستایی. تهران: انتشارات سمت.
سعیدی، عباس (1383). مسایل و چشم­انداز عمران و توسعه روستایی در ایران. فصلنامه مسکن و انقلاب، 108 (3)، 2-13.
سعیدی، عباس (1389). ده مقاله در شناخت سکونتگاههای روستائی. تهران: انتشارات مهر مینو.
سعیدی، عباس (1390). پویش ساختاری- کارکردی: رویکردی نظاموار در مطالعات مکانی- فضایی. فصلنامه جغرافیا، 9(29)، 7-16.
سعیدی، عباس (1391). پویش ساختاری- کارکردی: رویکردی بدیل در برنامه­ریزی فضایی. فصلنامه اقتصاد فضا و توسعه روستایی، 1(1)، 1-18.
سعیدی، عباس (1392). پیوستگی توسعه­ی روستایی- شهری در قالب منظومه­های روستایی. برنامه­ریزی کالبدی- فضایی، 2(4)، 11-20.
سعیدی، عباس و طالشی، مصطفی (1383). ناپایداری سکونتگاههای کوچک کوهستانی ناحیه آلاداغ در شمال خراسان. جغرافیا و توسعه ناحیه­ای، 3 (1)، 1-29.
 سلیمانی، معصومه، بوذرجمهری، خدیجه، جوان، جعفر و عنابستانی،  علی­اکبر (1394). تبیین عوامل مؤثر بر ناپایداری سکونتگاه­های روستایی در ایران. پژوهش و برنامه­ریزی روستایی، 4(3)، 21-38.
شایان، حمید، حسین­زاده، سیدرضا و خسروبیگی، رضا (1390). ارزیابی پایداری توسعه روستایی مطالعه موردی شهرستان کمیجان. فصلنامه جغرافیا و توسعه، 9 (24)، 120- 101.
عنابستانی، علی اکبر، خسروبیگی، رضا، تقیلو، علی­اکبر و شمس الدینی، رضا (1390). سطح­بندی پایداری توسعه روستایی با استفاده از فن تصمیم­گیری چند معیاره توافقی(روستاهای شهرستان کمیجان). فصلنامه جغرافیای انسانی، 3(2)، 107-126.
فراهانی، حسن. (1385). ارزیابی پایداری در نواحی روستایی با تأکید بر عوامل اجتماعی و اقتصادی مطالعه موردی: شهرستان تفرش. رساله دکترا. گروه جغرافیای انسانی. دانشکده جغرافیا. دانشگاه تهران.
فرجی سبکبار، حسنعلی، بدری، سید علی، مطیعی لنگرودی، سید حسن و شرفی، حجت­اله (1389). سنجش میزان پایداری نواحی روستایی برمبنای مدل تحلیل شبکه(نواحی روستایی شهرستان فسا). پژوهش­های جغرافیای انسانی، 42(72)، 135-155.
محمدی یگانه، بهروز، سنایی­مقدم، سروش و چراغی، مهدی (1396). پایداری مسکن روستایی بر مبنای تحلیل اطلاعات متقابل(دهستان پشته زیلایی شهرستان چرام). برنامه­ریزی توسعه کالبدی، 2(1)، 91-108.
محمدی، سعدی، رستمی، شاه­بختی، طالشی، مصطفی و سلطانی مقدس، ریحانه (1396). سنجش و تحلیل وضعیت پایداری در مناطق روستایی با استفاده از تکنیک AHP، TOPSIS و تحلیل خوشه­ای(شهرستانهای مریوان و سروآباد). مجله آمایش جغرافیایی فضا، 7(24)، 187-207.
مرکز آمار ایران (1390). سرشماری عمومی نفوس و مسکن. شناسنامه آبادی­های استان آذربایجان غربی.
مرکز آمار ایران(1395).سرشماری عمومی نفوس و مسکن، جمعیت آبادیهای استان آذربایجان غربی.
مهندسین مشاور سبزاندیش پایش. (1387). تدوین شاخص­های توسعه پایدار روستایی در سطح ملی منطقه­ای و محلی. دفتر برنامه­ریزی توسعه روستایی. وزارت جهاد کشاورزی.  
 Bossel, H. (1999). Indicators for Sustainable Development: Theory Method Applications (A Report to the Balaton Group). Canada: International Institute for Sustainable Development(IISD).
Baker, S. (2006). Sustainable Development. USA: Routledge.
Boggia, A., Rocchi, L., Paolotti, L., Musotti, F., & Greco, S. (2014). Assessing Rural Sustainable Development potentialities using a Dominance-based Rough Set Approach. Journal of Environmental Management, 144, 160-167.
Boron, V., Payán, E., MacMillan, D., & Burja, C., & Burja, V. (2014). Sustainable Development of Rural areas: a challenge for Romania. Environmental Engineering and Management Journal, 13(8), 1861-1871.
Elliot, J. A. (2009). Sustainable Development. In The Internasional Encyclopedia of Human Geography(11, pp. 117-131). Amsterdam: Elsevier.
Elliot, J. A. (2013). An Introduction to Sustainable Development. Fourth edition, USA: Routledge.
 Erokhin, V. (2014). Approaches to Sustainable Rural  Development in a Predominantly Non-Rural Region. Economics of Agriculture, 2(61), 291-306.
Gobattoni, F., Pelorosso, R., Leone, A., & Nicolina Ripa, M. (2015). Sustainable rural development: The role of traditional activities in Central Italy. Land Use Policy, 48, 412–427.
Horlings, L.G., & Kanemasu, Y. (2015). Sustainable development and policies in rural regions; insights from the Shetland Islands. Land Use Policy, 49, 310–321.
 Krapivin, Vladimir F., & Varotsos, Costas A. (2007). Globalization and Sustainable Development. UK: Springer.
Moles, R. F., Morrissey, W. J., & Oregan, B. (2008). Practical appraisal of sustainable development: methodologies for sustainable measurement at settlement level. Environmental Impact Assessment Review, 28, 2-3.
Pasakarnis, G., & Maliene, V. (2010). Towards sustainable rural development in Central and Eastern Europe: Applying land consolidation.Land Use Policy, 27, 545–549.
Purvis, M., & Grainger, A. (2004). Exploring Sustainable Development- GeographicalPerspectives. London: Earthscan.
The World Commission on Environment and Development. (1987). Our Common Future: Report of the World Commission on Environment and  Development. http://www.un-documents.net/ocf-02.htm
Tzanopoulos, J. (2016). Achieving sustainable development in rural areas in Colombia: Futurescenarios for biodiversity conservation under land use change. Land Use Policy, 59, 27-37.
Vivas Neto, D. C., & Nascimento, E. A. (2011). Limits and possibilities for the promotion of sustainable development: the case of Northwest Region Fluminense. In The Sustainable Development and Planning (150, pp. 19-28). Fifth International Conference on Sustanable Development and Planning, WIT press,
Wang, P., Liu, Q., & Qi, Y. (2014). Factors influencing sustainable consumption behaviors: a survey of the rural residents in China. Journal of
Cleaner Production
, 63, 152-165.
You, H., & Zhang, X. (2017). Sustainable livelihoods and rural sustainability in China: Ecologically secure, economically efficient or socially equitable?. Conservation and
Recycling
, 120, 1-13.
Zolfani, S., & Zavadskas, E. (2013). Sustainable Development of Rural Areas’ Building Structures Based on Local Climate. Procedia Engineering, 57, 1295-1301.