In collaboration with Payame Noor University and Iranian Geography and Urban Planning Association

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Student in Architecture, Central, Islamic Azad University

2 Assistant Professor, Department of Architecture, Islamic Azad University

Abstract

Those eco-tourism resorts that are principally built and are compatible to virgin rural environments are considered as the important elements of tourism services especially eco-tourism. One of the most important principles of such resorts is their architectural criteria. There are many eco-tourism attractions in Guilan province which is a suitable place for establishing eco-tourism resorts. The growing number of tourists in the study area necessitates enough attention to the architecture of such resorts. The aim of present study is to do an architectural comparative evaluation of two eco-tourism resorts namely Telarkhaneh Bordbar and Deylmay Gasht with special attention to their physical structure and related attributes. Required data was collected based on architectural parameters including physical structure, planning, atheistic and environmental indices through theoretical study and field observations. A qualitative method through deductive analysis was applied to assess the data. The results indicated that in compare to Deylmay Gasht, Telarkhaneh Bordbar resort is standing on a higher level of architectural structure and its construction is more different from native buildings. There exist family management and presentation of local culture and native arts in both resorts, but the architectural similarity with local buildings is more observable in Deylmay Gasht resort. Meanwhile, the lack of capital and high cost of traditional architecture apply to both resorts. Also, local people are interested in development and promotion of both resorts. The final result of the present study recommends betterment for Deylemay Gasht resort and improvement for Telarkhaneh Bordbar resort.

Keywords

- اروجی،حسن (1396)، تبیین روند توسعه گردشگری در مناطق روستایی (مورد مطالعه: شهرستان خور و بیابانک)؛ رساله دکتری رشته جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی تهران.
- اروجی، حسن (1391)، مکان یابی بهینه  ژئومورفوسایتهای گردشگری با روش تحلیل  شبکه ای  ANP و ارزیابی آنها با مدل های  ژئومورفوتوریستی  (مطالعه موردی: شهرستان طبس)؛  پایان نامه کارشناسی ارشد رشته جغرافیا و برنامه ریزی توریسم، دانشکده جغرافیا.
- آذر نیوند، حسین، مسعود نصری وعلی نجفی (1385)، اکوتوریسم و جاذبه های طبیعی در جلب گردشگران در مناطق کویری، همایش علمی منطقه‌ای معماری کویر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان، اردستان.
- توطنی، سارا، فرجی نیا، امیرحسین (1391)، معماری اکوتوریسم: بازشناسی نقش معماری پایدار در توسعه گردشگری زیست محیطی؛ اولین همایش ملی اندیشه ها و فناوری های نو در معماری.

- حسینی، سیدبهشید و کاملی، محسن (1394). معیارهای پدافند غیرعامل در طراحی معماری ساختمان‌های جمعی شهری. دو فصلنامه آرمانشهر، 4(15)، 39-27.-         خانلو نسیم؛ مدنی نیکوسادات (1394)،  نقش معماری در توسعه گردشگری با رویکرد توسعه اقتصادی  در منطقه آزاد چابهار؛ همایش شهرسازی و عمران و توسعه پایدار گردشگری.

- دانش، جابر کلانتری خلیل آباد، حسین (1389)، آشنایی با مبانی و اصول معماری شهرسازی؛ معاونت آموزشی پژوهشکده  مدیریت شهری و روستایی سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور.
- ره، نادیا (1394)، بررسی معماری مناطق کوهستانی گیلان؛ ارائه راهکارها و چالش ها به منظور توسعه گردشگری؛ همایش ملی عمران و پایداری با رویکردی بر توسعه پایدار.
- فرجی راد، عبدالرضا؛ سیدنصیری، سپیده (1388)، جغرافیای گردشگری تهران و نقش  شهرسازی و معماری در توسعه آن؛ فصلنامه جغرافیای انسانی، سال دوم، شماره اول.صص84-71
- فرجی راد عبدالرضا؛ افتخاریان، بهنام (1391)، بررسی نقش معماری در صنعت گردشگری (مطالعه موردی: معماری ایران)؛  فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری؛ سال اول، شماره 3.صص67-49
-  قنبری، یوسف؛ کاظمی، زهرا؛ کاظمی اسکری، فاطمه (۱۳۹۶). برنامه ریزی توسعه پایدار گردشگری با تأکید بر خانه های اکولوژیکی مطالعه موردی: بخش هنزا، نشریه علمی – پژوهشی برنامه ریزی توسعه کالبدی، (۶)۲.صص93-109
- Goeldner R. et; al, (2000), Tourism, principles, practices, philosophies”, John Wiley & Sons Inc., NewYork.
- Hagberg, A. (2011), What’s an ecolodge?; a case study of ecotourism operations in Ecuador; A master thesis in environmental science, 30 ECTS and a Minor Field Study supported by Sida.
- Jafari, J. (2000). Encyclopedia of tourism. London: Routledge.
- Kwan, P. Eagles, P. and Gebhardt, A. (2008), a Comparison of Ecolodge Patrons’ Characteristics and Motivations Based on Price Levels: A Case Study of Belize, Journal of Sustainable Tourism, Vol 16, PP 698-718.
- Mehta, H. (2004), ecolodges; International Finance Corporation.

- Nakabayashi I, (1994), urban planning based on disaster risk assessment. Disaster

- management in metropolitan areas for the 21st century. proseedings of the idndr aichi/Nagoya intearnational conference. Nagoya, Japan. November 1-4 1994.

- Scerri, M. and Edwards, D. and Foley, C. (2016), The Value of architecture as an investment in eco-tourism, 26th Annual CAUTHE Conference, At Sydney.
-         Sciolli-claverie, V. S. (2015), ecotourism and architecture: the interwining  of ecology, culture and economy; Prof. Ronit Eisenbach, School of Architecture Planning and Preservation
- Sciolli-Claverie, V.S. (2015), Ecotourism and Architecture: the Intertwining of Ecology, Culture, and Economy, doi: 10.13016/M2VQ6X.
- Serra, S. (2012), Architecture and urbanity of tourism, 6th Conference of the International Forum on Urbanism (IFoU): TOURBANISM, Barcelona, 25-27 gener.
- Stevenson, D. (2009), Cities and urban cultures. (Translated in to Persian by: Panahi, R, Pourahmad. A). Center of Study and Research in Planning and 125. [In Persian].