علیرضا سلیمانی
چکیده
امروزه زیرساختهای موجود در شهرها و مخصوصاً کلان‌شهرها باید بتواند بسترهای جذابی برای جذب و پرورش استعدادها، نوآوری‌ها و ایدههای شهروندان باشد. اهمیت شکلگیری شهرهای خلاق بدین جهت است که در دنیای رقابتی امروز، شهرهای بزرگ به عنوان محیطهای تولید کنندۀ ثروت و نوآوری محسوب میشوند. کلان شهر تبریز هم به عنوان یکی از شهرهای ...
بیشتر
امروزه زیرساختهای موجود در شهرها و مخصوصاً کلان‌شهرها باید بتواند بسترهای جذابی برای جذب و پرورش استعدادها، نوآوری‌ها و ایدههای شهروندان باشد. اهمیت شکلگیری شهرهای خلاق بدین جهت است که در دنیای رقابتی امروز، شهرهای بزرگ به عنوان محیطهای تولید کنندۀ ثروت و نوآوری محسوب میشوند. کلان شهر تبریز هم به عنوان یکی از شهرهای تاریخی ایران همواره منشأ تولید ثروت و فناوری بوده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش مؤلفههای مؤثر بر تحقق شهرهای خلاق در کلان‌شهر تبریز است. نوع تحقیق، کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی است. تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای آماری پیرسون و رگرسیون چندمتغیره و همچنین برای اولویتبندی مناطق شهری از نظر شاخصهای شهر خلاق از مدلهای ANP و تاپسیس استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، مناطق دهگانه تبریز و جمعیت ساکن در آنها است. شاخصهای تحقیق شامل 10 معیار با 16 زیرمعیار است. نتایج آزمونهای آماری نشان داد که تمامی مؤلفههای شهر خلاق با میزان خلاقیت مناطق شهری تبریز همبستگی مثبت و معنادار در سطح 000/0 وجود دارد. نتایج آزمون پیرسون نشان داد که دو متغیر زیرساختهای خلاقیت و طبقه خلاق با 583/0 و 557/0 دارای بیشترین سطح معناداری با تحقق شهر خلاق بودند. نتایج حاصل از مدل ANP نشان داد که دو معیار، شامل زیرساختهای خلاقیت و طبقه خلاق به ترتیب با امتیاز 398/0 و 269/0 از اهمیت بالاتری برخوردار هستند. بررسی وضعیت مناطق مختلف شهر از نظر شاخصهای شهر خلاق نیز نشان داد که مناطق 1 و 2 به دلیل تمرکز زیرساختهای خلاق و طبقه خلاق مانند استادان، دانشجویان، نخبگان و پزشکان، از نظر شاخصهای شهر خلاق شرایط مناسبتری دارند. در نتیجه، راهکارهایی مانند توسعه مراکز جذب نخبگان، حفظ طبقه خلاق و سرمایهگذاری متعادل در تمامی مناطق در راستای توسعه شهر تبریز بر پایۀ شاخص های شهر خلاق قابل توجه هستند.
پریسا هاشم پور؛ زیبا سامی
چکیده
از آنجایی‌که رفتار انسان تحت تأثیر محیط زندگی‌اش شکل می‌گیرد، افراد در صورت شناخت ناکافی و راه‌کارهای نامناسب در راستای تأمین مسکن با مشکلات پیچیده‌ای روبرو میشوند که یکی از این مشکلات کاهش تعاملات اجتماعی در مجموعه‌های مسکونی است. عوامل اجتماعی یکی از مؤلفههای تأثیرگذار بر حیات پذیری مجتمع‌های مسکونی می‌باشد. سؤال این ...
بیشتر
از آنجایی‌که رفتار انسان تحت تأثیر محیط زندگی‌اش شکل می‌گیرد، افراد در صورت شناخت ناکافی و راه‌کارهای نامناسب در راستای تأمین مسکن با مشکلات پیچیده‌ای روبرو میشوند که یکی از این مشکلات کاهش تعاملات اجتماعی در مجموعه‌های مسکونی است. عوامل اجتماعی یکی از مؤلفههای تأثیرگذار بر حیات پذیری مجتمع‌های مسکونی می‌باشد. سؤال این پژوهش عبارت است از اینکه کالبد معماری چگونه در تحقق حیات پذیری اجتماعی مجتمع‌های مسکونی مؤثر است. برای پاسخ به این سؤال سه مجتمع مسکونی آسمان تبریز، شهید چمران و مجتمع امام (ره) به‌عنوان نمونه‌های موردی انتخاب شده‌اند. نوع تحقیق حاضر کمی-کیفی می‌باشد و با روش توصیفی-تحلیلی انجام‌شده است. شیوه گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه‌ای- میدانی (مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه) وحجم جامعه آماری پرسشنامه 300 نفر برآورد شده که برای محاسبه حجم نمونه از فرمول کوکران و اطلاعات با نرم‌افزار Spss نسخه 20 تحلیل‌شده است. در این پژوهش به بررسی و تحلیل مؤلفه‌ها و چگونگی رابطه آنها با یکدیگر و تأثیر آن بر حیات پذیری مجتمع‌های مسکونی مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از این است که مؤلفههای سرمایه اجتماعی و امنیت در حیات پذیری مجتمع‌های مسکونی تأثیر دارند؛ و درنهایت کالبد معماری مجتمع‌های مسکونی در حیات پذیری اجتماعی مؤثر است.
