مسعود تقوایی؛ حسین کیومرثی
دوره 1، شماره 2 ، اردیبهشت 1392، ، صفحه 25-36
چکیده
رشد سریع شهرنشینی در کشورهای درحال توسعه بازتابهای کالبدی ـ فضایی بسیاری را به همراه داشته است که از جمله آنها میتوان به عدم توزیع بهینه کاربریهای خدماتی در شهرها به خصوص کلانشهرهای کشور اشاره نمود. شهر شیراز به عنوان یکی از کلانشهرهای کشور نیز این قاعده مستثنی نیست، به طوری که تمرکز شدید کاربریها در چند ناحیه خاص شهر، ...
بیشتر
رشد سریع شهرنشینی در کشورهای درحال توسعه بازتابهای کالبدی ـ فضایی بسیاری را به همراه داشته است که از جمله آنها میتوان به عدم توزیع بهینه کاربریهای خدماتی در شهرها به خصوص کلانشهرهای کشور اشاره نمود. شهر شیراز به عنوان یکی از کلانشهرهای کشور نیز این قاعده مستثنی نیست، به طوری که تمرکز شدید کاربریها در چند ناحیه خاص شهر، سبب محرومیت سایر نواحی از امکانات و خدمات شهری شده است. یکی از این نوع کاربریهای پارکهای شهری است که علاوه بر نقش غیرقابل انکار آنها در تلطیف هوای شهر، در افزایش سلامت شهروندان نیز نقش بسزایی بر عهده دارند. بررسی توزیع فضایی پارکهای ناحیهای و منطقهای شهر شیراز حاکی از تمرکز شدید این نوع پارکها در مرکز شهر و نواحی مجاور آن میباشد که دسترسی مطلوب یه اینگونه پارکها را برای شهروندان با مشکل روبرو کرده است و حوزه نفوذ موجود پارکهای شهری با درصد بسیار بالایی دارای پوشش مشترک میباشند. لذا در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است تا بهترین مکانهای ایجاد پارک شهری در شهر شیراز شناسایی شود. در نتیجه ابتدا معیارهای موثر در مکانیابی پارکهای شهری از نقشه کاربری اراضی وضع موجود شهر شیراز مستخرج و سپس با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی به وزن دهی به معیارها و زیرمعیارها پرداخته شد و در نهایت با استفاده از تحلیل شبکه و تعیین حوزه نفوذ، 14 پارک ناحیهای و 3 پارک منطقهای در مکانهای مناسب پیشنهاد گردید.
