مسعود تقوایی؛ حسین کیومرثی
دوره 1، شماره 2 ، اردیبهشت 1392، ، صفحه 25-36
چکیده
رشد سریع شهرنشینی در کشورهای درحال توسعه بازتابهای کالبدی ـ فضایی بسیاری را به همراه داشته است که از جمله آنها میتوان به عدم توزیع بهینه کاربریهای خدماتی در شهرها به خصوص کلانشهرهای کشور اشاره نمود. شهر شیراز به عنوان یکی از کلانشهرهای کشور نیز این قاعده مستثنی نیست، به طوری که تمرکز شدید کاربریها در چند ناحیه خاص شهر، ...
بیشتر
رشد سریع شهرنشینی در کشورهای درحال توسعه بازتابهای کالبدی ـ فضایی بسیاری را به همراه داشته است که از جمله آنها میتوان به عدم توزیع بهینه کاربریهای خدماتی در شهرها به خصوص کلانشهرهای کشور اشاره نمود. شهر شیراز به عنوان یکی از کلانشهرهای کشور نیز این قاعده مستثنی نیست، به طوری که تمرکز شدید کاربریها در چند ناحیه خاص شهر، سبب محرومیت سایر نواحی از امکانات و خدمات شهری شده است. یکی از این نوع کاربریهای پارکهای شهری است که علاوه بر نقش غیرقابل انکار آنها در تلطیف هوای شهر، در افزایش سلامت شهروندان نیز نقش بسزایی بر عهده دارند. بررسی توزیع فضایی پارکهای ناحیهای و منطقهای شهر شیراز حاکی از تمرکز شدید این نوع پارکها در مرکز شهر و نواحی مجاور آن میباشد که دسترسی مطلوب یه اینگونه پارکها را برای شهروندان با مشکل روبرو کرده است و حوزه نفوذ موجود پارکهای شهری با درصد بسیار بالایی دارای پوشش مشترک میباشند. لذا در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است تا بهترین مکانهای ایجاد پارک شهری در شهر شیراز شناسایی شود. در نتیجه ابتدا معیارهای موثر در مکانیابی پارکهای شهری از نقشه کاربری اراضی وضع موجود شهر شیراز مستخرج و سپس با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی به وزن دهی به معیارها و زیرمعیارها پرداخته شد و در نهایت با استفاده از تحلیل شبکه و تعیین حوزه نفوذ، 14 پارک ناحیهای و 3 پارک منطقهای در مکانهای مناسب پیشنهاد گردید.
محمد مهدی تقی زاده؛ حسین کیومرثی
دوره 1، شماره 1 ، بهمن 1391، ، صفحه 63-74
چکیده
وقوع خشکسالی در طی سالهای اخیر و نیز برداشتهای بی رویه از آبهای زیرزمینی، کاهش شدید سطح آب سفرههای زیرزمینی را به همراه داشته است. این موضوع در مناطق نیمه بیابانی که زندگی گیاهی و جانوری وابستگی شدیدی به برداشت از آبهای زیرزمینی دارد به خوبی احساس میشود. دشت نمدان در شمال استان فارس یکی از دشتهای حاصلخیز استان محسوب میشود که ...
بیشتر
وقوع خشکسالی در طی سالهای اخیر و نیز برداشتهای بی رویه از آبهای زیرزمینی، کاهش شدید سطح آب سفرههای زیرزمینی را به همراه داشته است. این موضوع در مناطق نیمه بیابانی که زندگی گیاهی و جانوری وابستگی شدیدی به برداشت از آبهای زیرزمینی دارد به خوبی احساس میشود. دشت نمدان در شمال استان فارس یکی از دشتهای حاصلخیز استان محسوب میشود که در طی سالهای اخیر در اثر کمبود نزولات جوی و نیز برداشتهای بی رویه از سفرههای آب زیرزمینی به وسیله چاههای کشاورزی، با کاهش شدید سطح آب زیرزمینی روبرو بوده است. این کاهش سطح، در تمام محدوده مورد مطالعه از شدت و ضعف متفاوتی برخوردار است. بنابراین شناسایی محدودههای با کاهش شدید سطح آب به منظور اعمال سیاستهای مناسب جهت تقویت سفرههای آب زیرزمینی از بدیهیترین اولویتهای پژوهشی این محدوده بحساب میآید. در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است تا با پایش سالیانه و میانیابی دادههای مربوط به تغییرات سطح آب چاههای مشاهدهای دشت نمدان از سال1376 تا 1388، به وسیله سیستم اطلاعات جغرافیایی، محدودههای مجاز، مشروط و ممنوع برداشت آب زیرزمینی تعیین شود. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر ارتباط مستقیم بین موقعیت قرارگیری چاههای عمیق موجود در دشت نمدان و محدودههای ممنوع و مشروط برداشت آب زیرزمینی است. به گونهای که از 1311حلقه چاه عمیق موجود، 1131 حلقه چاه (برابر87 درصد) در محدودههای ممنوع و مشروط به لحاظ برداشت واقع شدهاند که این امر توجه جدی مسئولین را به کنترل بیشتر در این محدودهها ملزم میدارد.
